Ik ben in 1976 gestart met bridge. In Sittard bij de top floppers van Ome Willy en Tante Tonnie. Een snelle rekensom leert dan dat ik al meer dan 45 jaar bridge speel. Alhoewel bridge? In 1976 kon je het amper bridge noemen. Maar toen al vond ik het erg leuk en werd ik gegrepen door het spel. In 1980 ben ik Informatica gaan studeren in Twente en ben ik lid geworden van Drienerlo. Wat jaren later heb ik in Tilburg bij Goirle en WAC veel beter leren bridgen. Na 3 jaar (waaronder een jaar militaire dienst) weer terug naar Twente en uiteraard weer lid geworden van Drienerlo. Ik heb toen ook de beslissing genomen dat ik echt goed wilde worden in bridge. En zoals dat zo vaak gaat, betekent de keuze voor het één vaak iets voor het ander. In mijn geval was het maar de vraag of ik de studie zou kunnen combineren met het bridge. Maar ik had een doel voor ogen en moest en zou in de Meesterklasse komen.
1986 weer bij Drienerlo
Weer terug bij Drienerlo zijn we toen gestart met een team bestaande uit Peter IJsselmuiden, Geon Steenbakkers, Ben Kloppenburg en ik. We zijn met dat team in één ruk vanuit de Hoofdklasse door gepromoveerd naar de Meesterklasse. Ik kan me geen enkel ander team voor de geest halen die dat ook gedaan heeft. Toch leuk :-). Wel jammer dat we dat jaar weer direct degradeerden naar de 1e divisie. Het jaar daarop waren we weer terug in de MK. Eindelijk had ik het niveau bereikt waar ik persé wilde spelen. En de doelen waren al weer bijgesteld, ik had nu het vizier op spelen in het Nederlands bridgeteam gericht.
In het laatste jaar dat ik bij Drienerlo speelde, ben ik met Jean Paul Vis gaan spelen. Dat bleek een goede match want we hebben uiteindelijk zo’n 15 jaar samengespeeld. Na een jaartje Drienerlo, zijn we voor Viva gaan spelen en weer wat later voor Crash omdat we daar onze doelen en ambities beter zouden kunnen verwezenlijken. Met Crash en de illustere nevenparen Ed Hoogenkamp-Louk Verhees en Huub Bertens met Bart Nab hebben we 3 keer op rij de MK finale gehaald en 3 keer verloren. Dat was geen schande want de tegenstanders (oa Leufkens-Westra, Jansen- Westerhof, Muller- de Boer) waren simpelweg beter en wonnen uiteindelijk ook in Chili de Bermuda Bowl. Jean Paul en ik hebben het nog tot de selectie van het Nederlands team geschopt en hebben een paar keer in Nederland B mogen spelen. Helaas is het nooit tot Bermuda Bowl gekomen. Wel hebben we mooie tijden meegemaakt. Trainingen door Kokish in Vorden bij Hans Melchers, prachtig toernooien in het buitenland (Deauville, Loiben) en ook in het Engelse Stratford-upon-Avon (inderdaad daar is die beroemde man geboren), en nationals in Amerika. Mijn oudste zoon, toen net 1 jaar oud, is nog meegeweest naar Orlando waar we de Reisinger en the Blue Ribbon pairs hebben gespeeld. Ook in Den Haag en in Lille hebben we nog EK’s gespeeld. We zaten in het B team en hadden nog 1 stapje te gaan. Nog een klein schepje er bovenop.
Werk en bridge
In 1995 ben ik, na eerst wat jaartjes in dienst bij een opleidingsinstituut in Enschede te zijn geweest, als freelance docent begonnen om IT trainingen te verzorgen. Met een concurrentie beding moest ik mijn werkzaamheden buiten Twente uitvoeren en de dagelijkse ritjes zijn dan al snel teveel. Gelukkig kon ik terecht in het huis van Onno Eskes in Leiden die toch veelal in Arnhem was gezien zijn werkzaamheden bij Akzo. Het was een ideale combinatie waarbij het wel hard werken was, goed geld verdienen maar ook voldoende tijd om aan het bridge te besteden. En het ging zo goed dat ik mensen in dienst begon te nemen. Mijn bedrijfje Q-bit automatisering en digitalisering (what’s in a name) groeide naar 4 medewerkers. En ik woonde ondertussen samen met Eliane (geen bridger) in Den Haag in een prachtig bovenhuis midden in de stad (Laan). In 1997 werd onze eerste zoon Arjen geboren en ik ging in zee met de mensen achter Transfer Solutions (Gerard Hilte, Agnes Snellers). Het bedrijf werd Q-bit Solutions en maakte een professionaliseringsslag door. Van freelancer met alle vrijheid en de focus op bridge werd ik een getrouwde man met een zoon en de verantwoordelijkheid voor de eerste mensen die in dienst kwamen en met serieuze groeidoelstellingen. Maar, het leven was goed.
Werk of bridge?
En toen was het 1999 geworden en kwam mijn tweede zoon Lars. En samen met de groei van Q-bit Solutions heb ik na lang wikken en wegen besloten om bridge op het tweede plan te zetten. In 1999 ben ik dan ook gestopt met 4-tallen competitie bridge. De combinatie met mijn gezin en werk was niet meer vol te houden. Parencompetities en toernooien (zie verder) ben ik wel blijven spelen hoewel op een veel lager pitje. Op en af heb ik nog wat keertjes meegespeeld in MK of eerste divisie teams. En samen met Ruurd Riewald zijn we met Interbridge nog eens gepromoveerd naar de Meesterklasse 4tallen.
Weer freelancen
Tussen 2000 en 2020 heb ik het bedrijf verkocht, zijn we verhuist naar Doorwerth en ben ik eigenlijk weer als freelance trainer (nu in Lean, Agile projectmanagement en Six Sigma) aan de slag. Met wat maten heb ik nog wat leuke initiatieven zoals processen versimpelen en digitaliseren, en hou ik me bezig met verandermanagement en processen verbeteren. Eigenlijk is het allemaal hetzelfde: processen optimaliseren, data gebruiken en door middel van training, coaching en workshops mensen echt laten snappen hoe het werkt. Tussendoor heb ik nog 3 jaartjes als Wiskunde docent op het Montessori en Luzac College als freelance docent gewerkt. Wiskunde bijlessen ben ik blijven verzorgen, gewoon omat het leuk is om te doen en ik het belangrijk vind dat mensen niet op te vroege leeftijd als zeggen “dat kan ik niet”.
Mijn beide zonen zijn ondertussen alweer de 20 gepasseerd. Mijn oudste zoon heeft economie gestudeerd en samen hebben we tijdens de Corona periode ons maandenlang intensief verdiept in het investeren en traden met crypto’s met name defi. Hij woont ondertussen in Tbilisi, Georgië. Daar is hij behoorlijk succesvol met investeren en traden en dagelijks hebben we contact over kansen en mogelijkheden. Mijn jongste zoon woont nog thuis en werkt voor een milieu technisch bureau voor grondonderzoek. Mijn vrouw is een autoriteit op het gebied van verzuim en heeft oa een boek geschreven over tweede spoor.
En ik? Naast de activiteiten die ik als Master Black Belt Lean & Six Sigma uitvoer, doe ik nog wat met data en de HR wereld in: meer met data doen bij HR processen, oftewel HR analytics zoals dat zo mooi heet. En crypto’s natuurlijk maar ik heb weer meer tijd voor mijn hobby: bridge. En behalve zelf spelen wil ik ook mijn kennis en ervaring op bridgegebied, samen met de kennis die ik in een leven van ondernemen, verbeteren, fouten maken, vallen en opstaan heb opgedaan, combineren en mensen helpen meer uit hun (bridge)leven te halen.
Bridge Coaching
Ik ben wel mondjesmaat toernooien blijven spelen. Bij toernooien komt mijn visie en aanpak van speel winnend bridge het beste tot zijn recht. Ik denk absoluut niet dat ik de beste speler van Nederland ben. Ik denk wel dat ik weet hoe je toernooien moet winnen en ik heb dat ook vele malen gedaan. Afgelopen juni heb ik het Interbridge toernooi weer gewonnen waarbij ik weer met Jean Paul Vis heb gespeeld. Het Interbridge toernooi is een voor Nederlandse begrippen sterk viertallen toernooi en ik heb het ondertussen 6 keer gewonnen. Maar ook bijvoorbeeld de Nacht van Twente (bestaat nu niet meer) heb ik een keer of 5 of 6 gewonnen, Kaasstad parentoernooi ooit gewonnen nog met Ben Kloppenburg toen het nog een 2 daags toernooi was (ergens in de jaren 80, begin 90 denk ik), Jaap Kokkes 4 tallen toernooi en vele andere. Ik heb daar ruim 100.000 meesterpunten mee verdiend om maar te laten zien dat het echt winnend bridge is.
Ook ben ik 2x Nederlands kampioen gemengde paren geworden, een keer met Irene Nijhuis en een keer met Rosalien Barendregt. Ook bij buitenlandse toernooien heb ik een aantal mooie resultaten behaald (Carta Mundi, Deauville, Loiben) maar helaas nooit gewonnen. Daar wil ik de komende jaren nog verandering in gaan aanbrengen.
Ik wil hier alleen maar mee laten zien dat mijn kijk op bridge, de manier van bieden en spelen een winnende stijl is. Een stijl die ik jou ook kan leren. Deze website opent met “ervaring is de beste leraar” en daar geloof ik heilig in. Tussen alle consultancy en trainingen door ben ik van 2015-2018 een aantal jaren als wiskunde docent aan de slag geweest (stond nog op mijn bucket list). Naast een erg leuke ervaring kreeg ik vooral terug van de leerlingen dat ze mijn lessen zo leuk vonden omdat ik liet zien dat je met wiskunde ook in de praktijk iets kunt. Veel docenten komen toch rechtstreeks van hun opleiding af en gaan voor de klas staan. Kennis genoeg waarschijnlijk maar heb je het dan wel echt doorleeft en snap je het goed genoeg om het echt over te kunnen brengen en er leuke verhalen bij te vertellen? En zo is het ook bij bridge.
Wat doe ik anders met Bridge Coaching
Ik ben minder gaan werken. Tenminste, ik draag meer over aan anderen en heb dus meer tijd voor “andere en leuke dingen”. Bridge blijft mijn passie en kennis overdragen is mijn vak. Data analyse gebruiken is wat ik doe en al deze aspecten kan ik nu combineren met mijn nummer 1 hobby. Gaaf toch!
Ik wil mijn kennis en ervaring gebruiken om mensen die echt willen, die er tijd in willen steken en die serieus willen studeren naar een hoger plan te brengen. Ik kan iedereen die er serieus aan werkt op eerste divisie niveau brengen. Voor het stapje naar de Meesterklasse heb je een beetje gevoel voor het spel en wat talent nodig. En uiteraard een partner of team met min of meer dezelfde mogelijkheden en ambities.
Uiteraard hoef je niet in de competitie te gaan spelen. Misschien wil je alleen als een volwaardige speler op de club worden gezien, wil je (buitenlandse) toernooien gaan winnen of tijdens het huiskamer bridge een betere speler worden. Maakt allemaal niet uit. Je zult veel meer plezier in het spel krijgen en mensen zullen op een hele andere manier naar je kijken als je winnend bridge speelt. ’t kost wat maar ik garandeer je bekers en veel meer aanzien.